| Besloten besluit je zou toch denken eens besloten blijft besloten wat komt er terecht van een besloten besluit als dat wordt beslecht wat maakt het dan uit? normen en waarden kunnen niet aarden in onze cultuur want op lange duur is alles verbrast alles moet aangepast hoog in het vaandel staat de leus: accepteren! en wij… hebben geen keus. ©Carla  | Crisis Zou het misschien een teken zijn dat de mensheid de wereld vermoeid met al dat gekift en egoïsme de verdeeldheid en terrorisme Is het soms een waarschuwing door verafschuwing dat de mensheid zich scheid van saamhorigheid? Probeert moeder Aarde ons te zeggen dat het zo niet langer kan dat we vaker moeten overleggen ter voorkoming van een rampenplan? Vaker aan elkander denken en wat meer respect gaan schenken gericht vooral op solidariteit speciaal aan de mens in eenzaamheid Delen met elkaar, niet alles voor jou zet je medemens niet in de kou niet alles alleen op jezelf gericht maar hou de wereld in evenwicht. ©Carla | Zonder geluid Een schreeuw geen geluid niets gehoord geen woord kijken niet ontwijken kun je zien begrijpen misschien want ogen hebben vermogen zij verraden verborgen kwaden zwijgen ontwaard tranen opgespaard maakt leed zichtbaar en herkenbaar ook al hoor je niet maar ziet verdriet luister dan… dat is houden van. ©Carla  |
Gedicht onderwerpen
Gastgedichten uit de bundel “Eb en Vloed”
| Mijmering Je beleeft je leven je blik glijdt heel even Over de Singel, boten klein en groot Ze liggen roerloos in de sloot. Je gedachten gaan heel ver ze komen van her en der Twee a drie nachten En weer weg, ze kunnen niet langer wachten Se wolle wêze hwer su net binne En litte de moter mar wer rinne Ik droom, waar is hun eerste stop Eerste, tweede stad, verder op. Na drie a vier weken Is de vakantie weer verstreken Na genieten van indrukken en het weer Lekker weer thuis in de oude vertrouwde sfeer. T. H. H. te Harlingen | Mijn Land… Mijn land, mijn Friese land uitgestrekte groenheid sombere kleihompen zo grijs zo vet Grijzende boeren zorgen voor ons met geen Hollandse taal Stoere fietsers overal want de wind is meegegroeid wij zien de horizon zo vrij…zo klaar open of dicht ja of nee Frisse nuchterheid en niets tussenin Op de waddendijk loeren naar de eilanden trots en lichtelijk jaloers ruiken we het zilte wad Horen we onze meeuwen zien we onze krabben lopen laten we een visje eten. “Mijn Friese land, mijn land”. Christa Koning |
| Moeke, Toen ik vanochtend wakker werd, deed het ineens niet meer zo’n pijn. Omdat ik nu toch weet, dat je nooit meer bij ons zult zijn. Ik heb het geaccepteerd, dat ik nooit meer op je hoef te wachten en niet meer naar je toe hoef te gaan. Al zou ik het nog zo graag willen, het kan niet meer, jij bent uit mijn bestaan. “Maar één ding staat vast, uit m’n hart kun je niet verdwijnen”. Daar blijf je eeuwig wonen niemand kan je verdrijven. want velen die ik liefhad en ook verloren heb, wonen daar met jou. Ja Moeke, ik zal altijd van je houden en blijf je eeuwig trouw. Want jij hoort bij m’n leven, net als de regen en de wind. En ik zal altijd blijven, jouw kind. Jannie Rooker-de Wit |
| FRANS Hij wudde geboren in sien plakje Sien plakje an de Waddenzee De nonsjes leerden um rekenen Met vriendsjes voetbalde hij mee Hij verloor voor altied sien hart An sien geliefde havenstad Want elke morgen snoof hij De lucht op van ut silte Wad Soms tiedens donkere dagen Trekt Harlingen as een magneet In gedachten kuiert hij op de Zoutsloot Zoekt naar dingen die hij nog weet De Watertoren suu die ur nog weze Is ut Havensmansje ur nog wel Speult ut ouwe Raadhuustorensje Nog steeds dat mooie klokkenspel Hij moest weg uut sien plakje Voor sien werk de wereld rond Of was ie nou in Parijs of Londen Hij wuu dat ie in Harlingen stond De zon die hij zag in Hawaï Die was toch lang niet se warm As ut zonsje op de Suuderhaven Waar hij altied met liefde kwam Naar mate hij ouwer wudde Speulde de heimwee weer op Hij wuu weer terug naar sien stadsje Iedere dag zat dat in sien kop Hij kocht daar stiekum een huuske En nam vrouw en kien mee Samen bleven ze een tiedsje gelukkig In sien mooie stadsje an de zee. Maar se as iedereen wel weet Komt ur aan alles een end Dat is de enige zekerhied die we hewwe Al rake we ur nooit an wend Frans het ons verlaten Hij is nou op een ander plak Maar van boven kiekt ie neer Op Harlingen, sien geliefde havenstad Wiebe van Dijk | Ode aan de Waddenzee Op blote voeten in het natte zand Kijkend naar de golven Haren verwaaid De wind streelt je gezicht Vogels duiken in het water Op zoek naar voedsel De zee als een oase Een overvloed van vruchtbaarheid Vogels, zeehondjes genieten van de zon Op een zandplaat Omringd door het ruime sop Het zout van het water Schuurt de huid Reinigt Wast je lichaam rein Soms is de zee onstuimig Bulderen de golven En voelt het als een geseling Je wordt bang en trekt je terug Vaak is de zee kalm Geeft je rust en vrede Je mediteert Tijdens het lopen Met je blote voeten in het water Een erotische massage Voor je voeten En je hart De Waddenzee Het Wad © Martha Kooistra +note: Er is maar 1 echte mooie zee, onvoorspelbaar, zandplaten die komen en verdwijnen, dat is het WAD |
 Heimwee… An de waddenzee is ut naar behoeven lange tied of eventsjes noffeluk vurtoeven je sien de meesen stil in trans genieten vooral diegenen die ons plakje eens vurlieten want de roep van stille zee blieft altied lokken nee das niet overtrokken… tis dat stukje heimwee oek de harde wien van uut ut westen laat ons humeur niet vurpesten prakkesaties waaie even fut is as therapie, haalt je uut de put met ut sicht op de contouren van de dalende zon blieft ut sonder pardon ons hart altied beroeren  | Oans Harlingen van Toen. waar is dat plakje om te genieten van de tieden van weleer? waar vien je al die prenten van ons stadsje over en weer wáár ergus is die pret? nou…hiér op ut wereldwiede net hier is ut vurleden te herbeleven in herdenkenis van toen wat waren we nog groen of… we saten in de kieker sagen nog niet ut levenslicht maar hier, sien we met eigen ogen de tied van voorbij en vurvlogen tied van oans ouders en voorgeslacht wie het dat ooit bedacht? dat plakje hier het heel veul waarde ut omskrieft ut mooiste plakje op de aarde waar menigeen su graag vurblieft tis een wonder en blieft een wonder… “Harlingen Toen” wat eens is bedocht en deur suveul leden vaak wut besocht ik hou er van en hoop da’k ur nog lang van geniete kan! | De echte Harlingers… De echte Harlingers begriepe dat gevoel van van ut stiekeme gemis van zoute zilt en gebakken vis al binne we maar eventsjes fut van ut strandsje met vieze prut en die groate man van stien die daar staat in volle wien dan staat onwennighied al op de loer wil je dreks wel weer retoer maar nee, dat doen we tog maar niet dur is nog méér moois in ons gebied dus riede we nog even deur onder een wolkenspel van kleur kieke om ons heen en recht vooruut stil genietend van golvend geluud we zien de vurandering van loop der jaren en meesen op de dyk met vurwaaide haren maar onveranderd is het beeld wat onze harten samen deelt de liefde voor onze stad dat anvoelt…as een veilug bad. |
Gedichten uit mijn bundel “Eb en Vloed”
| Levensles Waarom moeten mensen elkaar zo bekladden terwijl ze voorheen het goed samen hadden Eerst was er vertrouwen waarop je kon bouwen maar nu… heel gemeen brokkelt dat af…steen voor steen Je hebt gevoelens gedeeld daarmee je eigenheid verspeeld je hebt genomen, gegeven, bewaard blijkbaar is dat nu niets meer waard Doch, je hebt er van geleerd een levensles geproduceerd die verworven wijsheid is een kostbaar feit… Daarmee kom je er wel en op de weg naar herstel komt hopenlijk vlug het node vertrouwen terug. | Advies in tijd Komt tijd, komt raad woorden van formaat ze staan zonder gein gegrift in ’t brein woorden die we hoorden van wijze grijzen zelfs zonder bewijzen ze zijn onthouden blijven behouden zolang je mag leven het staat geschreven we geven ze door waarvoor? omdat deze bepaling zich uit in herhaling generatie op generatie zullen het weten maar eerst leren en dan pas adviseren… | Respect Je bent jong je ziet een ouder iemand je ziet in ogen zij vragen hulp wat doe je dan je doet gewoon! je bent loyaal dat is normaal je hebt immers vroeger geleerd toon de ouderen respect behandel ze correct maar nu je ziet het niet meer om je heen is het weg ben je oud heb je pech jeugd staat niet meer klaar oudjes, doe het zelf maar wat heb ik met jou te doen jij met je pensioen… het is… zo het is een heel groot gemis in de tijd van nu ben je maar een individu |
| Samen gelijk. Twee mensenkinderen van het zelfde geslacht moet dat iets hinderen? zo…samengebracht? twee harten, zij kloppen voor elkaar en zijn verbonden in liefde met elkaar laten dat zien lopen hand in hand niks anders… alleen maar hand in hand… Dat moet toch kunnen de wereld een blik te gunnen dat ze er voor elkander zijn of is daarvoor de aarde te klein? dat zou je wel zeggen in een tijd dat zoveel kan waar zoveel mag valt het uit te leggen? ach… laat ieder toch het leven leven in wat voor aard dan ook maak toch hun leven niet stuk gun ieder zijn geluk! | Je mening. Voor en tegenstanders ze zijn er overal dat kan ook niet anders want wat is het geval? zoveel mensen met een mening is niet verkeerd maar het recht van spreken word niet altijd gewaardeerd en het kan in ons land al lijkt dat arrogant je mag opkomen voor je mening dat vergt geen enkele training vind je iets niet leuk? onthoud dan deze spreuk “Waar je wel of niet van geniet verberg je eigen mening niet!” |
Mankeliek…
As ik die ouwe beelden
op tv of computer sien
dan wud ik wel us mankeliek
want die meesen van toen
ze binne niet meer…
Vooral as je nadinken gaan
an die rottuge oorlogstied
wat brocht die veul ellende
misére en vurdriet
dan komme de vurhalen
sich in beeltenis vurtalen
dan rieze mie de haren
en krij ik kiepevel
ik hef ut self niet metmaakt
maar dur wel veul over hoort
dat Joodse Families
lukraak werden vurmoord
dat waren oek maar meesen
van melk en van bloed
wat een aangedane onrecht
wat een helden wat bitterzoet
meer as 70 jaar al leden
en nou leve we in ut heden
deze geskiedenis is onvoltooit
want vurgete salle we nooit!
©Carla
30-03-2015
Blubberen op ut strand van Harlingen, tekst op foto van Eus de Groot
